B. CUMA, 24
Bir monologa girişircesine, susuyorum.
Belki de hâlâ ot durumundayım, bir soğuk
Cuma gününde ilaç ya da yılan otu
Ya da, kim bilir, otuyum o kutsal hayvanların
büyük kulakları ağır sesler ve
buhurluğun madeni gürülteriyle dolu olan.
—
B. SALI, 21
Bir tabut gibi küçük bahçeyi açabilecek
cesareti ancak bugün bulabildim. Suratıma
çarptı kokular, limonla karanfil.
Sonra yılları ve taze çiçek yapraklarını yana
ittim ve işte: annem, başında koca ak
şapkası, göğsünde asılı eski altın saatiyle.
Yaslı ve dikkatli. Arkamda duran bir şeye
dikkat kesilmişti.
Dönüp bakamadım, bayılmışım.
—
PERŞEMBE, 9
İçindeki utanç dolu olaylarla bağını çözmüş
olan sarmaşıktaki o kapalı, o terk edilmiş
evlerden biri olsa gerek
Ve duyumsuyorsun şimdi ulumaların üstüne
saldırdıklarını
o ilk ısırmaları Adem'in devrinden kalan
hâlâ sevmeye kalkışan yaşlının çenesini
ve yorulmadan estirirdi gizli ıhlamur ağaçlarını
duyarlı Nisan ayının bir gecesinde.
Seni şimdi dizlerinin üstüne çökerten şeyler
kanlar içine de yuvarlayacaklar yeniden.
—
—
CUMARTESİ, 18 c
Saatlerce oturup kaldırım taşlarındaki suya
bakarım, ta ki, sonunda, bana benzeyen bir
yüze dönüşür su ve çıkıp gider geçmişteki
tüm yaşamımdan.
—
CUMA, 10 c
Gece yarısını geçti vakit ve odam dolaşıyor
mahallenin içinde ve zümrüt gibi ışıldıyor.
Biri araştırıyor içini ve gerçek hep kaçıyor
son anda. Hiç aklına gelmiyor daha aşağılarda
olabileceği
Çok daha aşağıda
Ölümün de bir Kızıl Deniz'i olabileceği.
—
Akıntıya karşı yüzerek
Bir başka iklimde saydamlığı arayan balık
Hiçbir şeye inanmayan el
Ben bugün o dünkü ben değilim
Bana duymayı öğretti rüzgâr gülleri
Geceleri eritip ters yüz ediyorum sevinçleri
Bir güvercinliği açıp unutuş saçıyorum
Ve çıkıp gidiyorum arka kapısından göğün
Hiçbir şey söylemeden bakışlarımla
Saçlarına karanfil gizleyen
Bir çocuk gibi.
çev. Cevat Çapan
—
SALI, 7 b
Uzaktan gördüm kadını, bana doğru geliyordu.
Lastik ayakkabı vardı ayaklarında ve hafif
ve siyah-beyaz ilerliyordu. Peşinden gelen
köpek bile yarı yarıya siyaha batmıştı.
Bekleye bekleye yaşlandım gerçekten.
Şimdi artık çok geç, anlayamayacağım o
ilerledikçe uçurumun gittikçe genişlediğini
ve hiçbir zaman buluşamayacağımızı.
____________
Odiseas Elitis
Görünmez Bir Nisan Ayının Günlüğü
çev. Herkül Millas, Bağlam, Ekim 1991.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder